Posts

Vulcan: Agreement for proposed strategic partnership for Central Lithium Plant including equity financing

  ASX Release 27 April 2023 ASX:VUL FSE:VUL Fast Facts Issued Capital: 143,435,301 Market Cap (@$5.73): $822m Contact Level 2 Vulcan Energie Ressourcen GmbH 267 St Georges Terrace Amalienbadstraße 41 Bau 53 Perth WA 6000 Australia 76227 Karlsruhe 08 6189 8767 Agreement for proposed strategic partnership for Central Lithium Plant including equity financing Vulcan Energy Resources Ltd. (Vulcan, the Company; ASX: VUL) has signed a Term Sheet agreement with Nobian GmbH (Nobian)for the formation of a 50/50 joint venture over, and equity financing of, Vulcan’s Central Lithium Plant (CLP), which forms part of Vulcan’s Zero Carbon Lithium™ Project (Transaction). The strategic partnership is subject to the parties entering into definitive agreements, which are targeted to be completed within 10 weeks from the date of the term sheet. The planned CLP is contained within a Joint Venture Special Purpose Vehicle known as SPV2, and the Transaction is envisaged to be based on the terms set out below.

Conclusies

Afbeelding
Een week op een megafiets is voorbij voor je er erg in hebt. Zoals dat eigenlijk met elke vakantie gaat. Tijd voor conclusies dus. 1. Meest belangrijk, maar ook meest logisch, is de vaststelling dat een fiets die zonder extra inspanningen en zonder verlies aan 'fietslol' de berijder veel sneller van A naar B brengt, een aanwinst is voor veel fietsgebruikers. Het blijft verbazingwekkend hoe snel het went, hoe makkelijk het gaat en hoe plezierig het is om de reistijd te kunnen bekorten. Voor woonwerkverkeer maar ook voor 'dienstreizen' is dit echt ideaal. Ik was zelf al geen autorijder meer, dus mij krijg je hiermee niet meer uit de vierwieler, maar ik weet zeker dat veel automobilisten die net als ik een weekje mogen testen, de verleiding niet zullen kunnen weerstaan. En zeker niet als ze toe zijn aan een nieuwe (tweede) auto. Voor mijzelf zou het ook een alternatief voor de fiets kunnen zijn, vooral omdat de actieradius en het gemak erdoor toenemen. Maar eerlijk geze

Geen berg, wel een bos

Afbeelding
Toch maar de daad bij het woord gevoegd, waar zijn die zondagen anders goed voor? Met mijn megafiets het bos in, de mountainbikepaden op. Helaas, de zo gewenste bergen bleven beperkt tot hier en daar een kuil of bultje. Niet in de buurt van het echte werk natuurlijk, maar wel genoeg om te voelen hoe de motor je als het ware omhoogduwt. Het blijft een bijzonder gevoel. En ja, ook dat vergt weer nieuwe stuurmanskunsten - en eerlijk is eerlijk, die had ik bij deze eerste kennismaking nog niet direct te pakken. Zelfs buiten de verhogingen in het landschap bleek dat nog wel een opgave. De smalle mtb-paden, vandaag zo nat dat het meer modderpoelen waren dan fietspaden, heb ik vaak genoeg bereden om te weten hoe je daar je fiets op voortstuwt. Maar wederom: met een motor van 500 watt onder je trappers is dat toch echt iets anders. Elke bocht komt sneller dan verwacht, elke stuurbeweging daarmee dus net iets te traag. Het gevolg: de ene correctie na de andere en keer op keer onderuit - pas

Hij wil het bos in, de berg op

Afbeelding
Ineens zie je het: na bijna een week op mijn megafiets  dringt het door dat ik tot nu toe alleen nog maar op verharde wegen heb getourd. Fietspaden, rotondes, lanen en straten: alles met asfalt, straatstenen of stoeptegels. Maar waarom heeft die fiets dan van die dikke banden? En waarom heeft-ie zo'n lichte versnelling? Juist: deze fiets is eigenlijk helemaal niet gebouwd voor het stadsverkeer. Toegegeven: het schiet lekker op als je met dat deze S-pedelec over een van die mooie nieuwe fietssnelwegen raast, maar eigenlijk wil hij liever het bos in. Of beter nog: de ongeplaveide bergen op. Probleempje: het bos is hier weliswaar om de hoek, maar de reikwijdte van de accu brengt mij niet tot Zuid-Limburg of enig ander heuvelgebied. Die importeur kan dan wel zeggen dat mijn Sterzling mij " door de klassiek-moderne kleur stijlvol op weg naar het werk brengt, maar minstens zo sportief op adembenemende bergtrails oogt " - wow - hij geeft met  dat plaatje  bovenaan op zijn webs

Rondje van 95

Afbeelding
95 kilometer door weer en wind, dan leer je je megafiets wel kennen. Vandaag de route Valkenswaard - Tilburg - Eindhoven - Valkenswaard. Mooi rondje dus en ja, met een fiets die gemiddeld 35 rijdt, kun je dus op die manier heel effectief bewegen. Sturen - wat op zo'n zware fiets van onbuigzaam carbon nog best een kunst is - gaat inmiddels ook soepel: het is meer een kwestie van in de bocht hangen dan echt je stuur gebruiken. Extra handicap vandaag waren wel de bevroren wegen; elk bochtje was een avontuur. De verbazing over het vermogen van deze fiets is nog niet verdwenen. Wow, wat is het lekker om bijvoorbeeld op de lange lege rechte weg tussen Vessem en Middelbeers even flink door te knallen. Fijn ook dat ik een exemplaar met een rekje heb gekregen: nu kan ik gewoon mijn laptop en andere spullen achterop meenemen. Maar buiten de hagel, regen en niet te vergeten de bevroren fietspaden in de ochtend, werden er ook een paar minpunten van deze fiets duidelijk. De meest opvallende:

Een dag van gewenning

Afbeelding
e-Bikers vertelden me altijd dat het rijden op zo'n fiets is alsof je altijd wind mee hebt. Nou, dat mag zo zijn, maar rijden op de Sterzing Commuter NCR , mijn magafiets-voor-een-week, is als rijden met raketaandrijving. Ja, je moet nog steeds fietsen, maar dit apparaat maakt van iedere leek een Tour de France-renner. Qua snelheid toch, en eerlijk gezegd kan ik me nu pas voorstellen wat er allemaal fout kan gaan als je met 45 kilometer per uur over de straten racet. Met nog 100 renners om je heen. Nou, zelfs helemaal alleen op een lange rechte weg voelt het alsof er van alles kan gebeuren waar ik helemaal nooit op tijd op zal kunnen reageren. Oké, ik heb nooit brommer of motor gereden, dus dit soort snelheden op een tweewieler ken ik alleen van de afdalingen in de Alpen: korte momenten van geluk temidden van een enorme inspanning. Van inspanning is met deze megafiets geen sprake. Alles gaat vrijwel vanzelf. Ik kan zelfs niet zeggen dat het voelt alsof ik weer jong was want eerli

Het is megafiets minus 1

Afbeelding
Eind 2014 mocht ik vanwege een " Low Car Diet "-wedstrijd een maand lang mijn auto aan de kant zetten. In ruil daarvoor kreeg ik een eerste klas OV-abonnement en toegang tot allerlei aanpalende regelingen van de NS: deelauto's, OV-fietsen, een werkplek op de stations, etc. Ik hield er dit blog over bij en omdat ik op het punt sta iets soortgelijks te gaan doen, bladerde ik daar nog eens doorheen. Het treinleven was, ik kan het niet anders zeggen, nogal een shock voor mij. Elk detail in die treinen legde ik dan ook minutieus vast in de 30 blogposts die ik er in een maand aan wijdde. Maar ja, zo gek was dat niet, want tot een dag voor die Low Car Diet maand bestond mijn forenzenbestaan uit twee keer 130 kilometer in de auto. Per dag. Na 30 dagen moest ik toegeven dat het me allemaal wel was meegevallen. Of beter nog: ik vond het geweldig, dat OV-leven, zo schreef ik op 7 oktober 2014 : "Wat ze me vroegen? " je zult wel blij zijn dat het binnenkort is afgelo